Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Λίγες σκέψεις για την εορτή των ιεροψαλτών στην Άρτα


του Νικολάου Βασιλείου

     Την παραμονή της 4ης Δεκεμβρίου 2012 πολλοί ιεροψάλτες της πόλης μας μαζευτήκαμε για να συν-εορτάσουμε, τιμώντας την μνήμη του Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού, σύμφωνα με την καθιέρωση της ημέρας αυτής από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος ως την εορτή των ιεροψαλτών. Και πράγματι ήταν μια πραγματική γιορτή: τόσο ο εσπερινός όσο και η μικρή δεξίωση που ακολούθησε ήταν κάτι που έλειπε από την πόλη μας. Εύχομαι ειλικρινά να επαναληφθούν και στο μέλλον τέτοιες εκδηλώσεις.

     Υπήρχε όμως και κάποιος που έλειπε από την γιορτή αυτή. Ο σύλλογός μας έχει την ιδιαιτερότητα (δεν ξέρω αν συμβαίνει και με άλλους συλλόγους αυτό) να είχε καθιερώσει πριν την απόφαση της Ιεράς Συνόδου μια άλλη ημέρα γιορτής: την ημέρα που γίνεται ανάμνηση της ανακομιδής των λειψάνων της Αγ. Θεοδώρας. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή: ο σεβασμός και η ευλάβεια των μελών του συλλόγου προς της προστάτιδα της πόλης μας οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα, άλλωστε και ο σύλλογός μας φέρει το όνομά της.


     Μετά την απόφαση της Ιεράς Συνόδου μεταφέραμε την γιορτή, ορθώς κατά την γνώμη μου,  την 4η Δεκεμβρίου. Δεν θα 'πρεπε όμως να καλέσουμε και την προστάτιδα της πόλης μας σε αυτήν; Στον εσπερινό που έγινε ψάλθηκαν οι ύμνοι βάσει του τυπικού της εκκλησίας, νομίζω όμως ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε μια “επέμβαση” από αυτές που γίνονται σε τέτοιες περιστάσεις, ώστε να είναι παρούσα και η Αγ. Θεοδώρα στην γιορτή αυτή. Λαμβάνοντας ύμνους από την εορτή της ανακομιδής των λειψάνων της αγίας, θα μπορούσαμε π.χ. τα δύο τελευταία στιχηρά του εσπερινού να ήταν τροπάρια από τα στιχηρά της αγίας. Όπως επίσης στα απολυτίκια, το δεύτερο να ήταν της ανακομιδής των λειψάνων της, το οποίο είναι και άγνωστο στο ευρύ κοινό, κ.ο.κ.

     Μία άλλη πτυχή της ημέρας αυτής είναι αυτή που αναφέρεται στο περιεχόμενό της: την ημέρα εορτής των ιεροψαλτών, και κατ' επέκταση της ψαλτικής τέχνης, θα μπορούσαμε κάθε χρόνο να μνημονεύουμε παράλληλα με τον Αγ. Ιωάννη τον Δαμασκηνό και από έναν μεγάλο μελωδό της εκκλησίας μας, από αυτούς που μας χάρισαν τους ύμνους που υπάρχουν στη λατρεία μας. Φέτος, για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε την ημέρα αυτή στον Γεώργιο Ραιδεστηνό ψάλλοντας κάποια ή όλα από τα ανοιξαντάριά του, κλπ. Κι ας μην ξεχνάμε τους μεγάλους ερμηνευτές όπως Πρίγγος, Στανίτσας, Ταλιαδώρος, Σουρλαντζής και τόσοι άλλοι οι οποίοι τόσα πρόσφεραν, με το ύφος του ο καθένας, στην τέχνη αυτή.

     Εύχομαι οι παραπάνω σκέψεις να γίνουν η αφορμή ώστε να ξανα-εορτάσουμε την ημέρα που είναι αφιερωμένη σε όλους όσους υπηρετούν την εκκλησία από το αναλόγιο, με ακόμα μεγαλύτερη λαμπρότητα, κατάνυξη και πάνω απ' όλα συνείδηση της μεγάλης μουσικής κληρονομιάς στην οποία έχουμε την τιμή να ανήκουμε.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...