Ένα μικρό αφιέρωμα στον μακαριστό π.Αθανάσιο Φακίνο
Η σύγχρονη ποιμαντική ωφελείται τα μέγιστα αν αναζητά μέσα
στο ιστορικό «παρόν» της Εκκλησίας, πρότυπα στους δρόμους της διακονίας του
λαού του Θεού.
Γράφει χαρακτηριστικά ένας από τους σύγχρονους υπηρέτες
του ποιμαντικού στοχασμού: «…πολλά ρυάκια ποτίζουν το πνευματικό
έδαφος της πατρίδος μας, όχι μόνο τα παλιότερα χρόνια, αλλά και κατά τους τελευταίους
δύσκολους καιρούς. Τα περισσότερα από αυτά είναι άγνωστα, οι πολλοί δεν τα προσέχουν
και οι αρμόδιοι δεν τα παρουσιάζουν… Κοινό γνώρισμά τους είναι ότι αγάπησαν ιδιαίτερα
τον Σαρκωμένο Θεό, ένιωσαν βαθιά το μήνυμά του και προσπάθησαν να το μεταδώσουν
ζωντανό στον διψασμένο κόσμο…Κάτι τέτοιες πνευματικές καταβολές πρέπει να τις προσέχει
ιδιαίτερα η ιστορία και η ιστοριογραφία.Η τελευταία δεν συντίθεται μόνο από το υλικό
επισήμων αρχείων και διοικητικών πράξεων. Την υφαίνουν μάλλον οι ήρεμες και γόνιμες
προσφορές των αληθινών εκείνων ανθρώπων που λαχτάρησαν τον Θεό κι έζησαν γνήσια
το Ευαγγέλιο και το μετέδωσαν ως Ορθοδοξία και Ορθοπραξία..» (π.Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος).
Ο ερευνητής στέκεται με σεβασμό και ευλάβεια στα άγνωστα αυτά
«ρυάκια», τους πατέρες αυτούς δηλαδή που προικισμένοι με το χάρισμα της πνευματικής
αναγέννησης και καθοδήγησης ψυχών, υιοθέτησαν το ορθόδοξο ήθος των παλιότερων και
έγιναν σύγχρονοι πατέρες, σύμβουλοι της νεοελληνικής οικογένειας, ποτίζοντας με
τα νάματα της Χάριτος του Χριστού ανθρώπινες διψασμένες ψυχές.
Οι ιερές μνήμες της ζωής τους λειτουργούν στην
συνείδησή μας παραμυθητικά, θεραπευτικά, διδακτικά και αναζωογονητικά.
Στην κατηγορία αυτή των νεότερων καθηγητικών μορφών, που συνέχισαν
την μακραίωνη παράδοση της πνευματικής πατρότητας, ανήκει και η προσωπικότητα του
πολυσέβαστου μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Φακίνου.