Για τον κυρ Γιάννη . . .

Τ' αηδόνια σαν γεράσουνε και χάσουν την φωνή τους,

σ' ένα φαράγγι σκοτεινό τελειώνουν την ζωή τους.

Κι όταν ακούν τ' άλλα πουλιά, στα κελαϊδίσματά τους,

κάνουν στον Πλάστη προσευχή και κλαίν' απ` την καρδιά τους.

Σεβασμιώτατε,

Βαθύς ο πόνος για την απώλεια του αγαπητού μας συναδέλφου, πρωτοψάλτου της Ιεράς Μητροπόλεως Άρτας και αδελφικού μου φίλου Γιάννη Ιγγλέση.

Φτωχά τα λόγια μου, ως εκπρόσωπος του Συνδέσμου Ιεροψαλτών της Ιεράς Μητροπόλεως Άρτας, του οποίου Εσύ συνάδελφε και φίλε μου, ως μέλος, ήσουν ο κορυφαίος.

Ατέλειωτες ώρες φίλε μου Γιάννη είμαστε μαζί, πότε στο σπίτι σου, με την αξεπέραστη πάντα φιλοξενία της αγαπημένης σου Βάσως, πότε στο γραφείο μου, πότε στο ψάρεμα που ήταν το πάθος σου αλλά και πόρος ζωής, στην υπερήφανη ζωή σου, πότε στο ταβερνάκι και αντί τραγουδιών, μας έψελνες ύμνους βγαλμένους μέσα απ` την ψυχή σου, μας μετέφερες νοερά στην Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη, εκεί όπου κοντά στον Πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κ. Πρίγγο, σε παιδική ηλικία, έμαθες μουσική, ήσουν ο κορυφαίος των κανοναρχών, λέγοντας τον Απόστολο και το "Σε Υμνούμεν".

Εκεί βίωσες την ψαλτική σου τέχνη στα ενδόμυχα της ψυχής σου, στο Πατριαρχείο, στην πηγή, απ' όπου η εκτελεστική δεινότητα και το ύφος σου ήταν απαράμιλλα, αξιοζήλευτα, που με αγάπη περισσή μετέδωσες σ' εμάς τους φίλους σου εδώ στην Άρτα.

Στην παρέα μας, φίλε μου Γιάννη, ήταν οι εκλεκτοί μας φίλοι ο Δημητράκης Βίτσιος, o Σωτήρης Μπαρτζώκας, ο Γιάννης Αθανασάτος, ο Γιώργος Βαλής, που σήμερα σε περιμένουν να διευθύνεις τον χορό των ψαλτών, με ισοκράτες τους Αγγέλους.

Εμείς, οι συνάδελφοί σου, δεν θα κάνουμε γήϊνο στεφάνι, γιατί σ' έχει κοντά του ο Θεός. Γιατί Eσύ με την υπέροχη φωνή σου, το απαράμιλλο ύφος στο ψάλλειν και την ταπεινή σου ψυχή, κέρδισες τον στέφανον της Βασιλείας του. 

 

Εμείς οι ψαλτάδες, μαζί με την ηρωίδα σύντροφό σου, την αγαπημένη σου Βάσω, τις αγαπημένες σου κόρες, τους εξαίρετους γαμβρούς σου, τα αγαπημένα σου εγγόνια, μαζί με όλους που σήμερα βρίσκονται εδώ, θα προσευχηθούμε για Σένα κυρ Γιάννη Ιγγλέση, υπέροχε μελωδέ του Υψίστου, λέγοντας:

Θεέ μου σε παρακαλώ, όταν θε να πεθάνω

ας ξαναγίνω ψάλτης σου στον κόσμο τον επάνω

γιατί είναι τ' αηδόνια που σε ανυμνολογούνε

από τη Γή τους διάλεξες, να σε υμνολογούνε.

Και μέσα στον παράδεισο, στην σιγαλιά τη θεία,

με Πατριάρχες θα 'στηνα, Ουράνια Θεία Λειτουργία.

Τους λαμπρούς απ' το συνάφι θα συνάξω

δύο χορούς μές τον Παράδεισο, όπως στη Γη, θα φτιάξω.

Την προσευχή μου αν άκουγες, Ω Πλάστη και Θεέ

Οι ψάλτες δεν θα πεθαίνανε ποτέ.

Αιωνία σου η μνήμη αγαπητέ συνάδελφε,

Αιωνία σου η μνήμη αδελφικέ μου Φίλε Γιάννη

Γεώργιος Τσίτσικας